Nicolaas was van rijke komaf. Na de dood van zijn ouders beschikte hij als enig kind over een grote som geld. Deze rijkdom wilde hij goed besteden zonder daarvoor in de belangstelling te staan.
Een van zijn buren was vroeger ook welstellend geweest maar was door het lot arm geworden. Om zichzelf en zijn dochters van eten te voorzien was hij van plan zijn dochters de straat op te sturen om zichzelf te verkopen..
Toen Nicolaas hier achter kwam besloot hij hen te helpen. ‘s Nachts sloop hij naar hun huis en gooide hij goudstukken die hij in een doek had geknoopt door een openstaand venster naar binnen naast hun schoenen. Niemand had hem gezien.
De volgende morgen vond de arme man het goud. Hij begreep niet waar het vandaan kwam maar dankte God voor het geschenk. Hij gebruikte het om voor zijn oudste dochter een huwelijksfeest te organiseren zodat zij een goede toekomst zou krijgen.
Niet zoveel later ging Nicolaas op dezelfde werkwijze terecht. De man was weer uiterst dankbaar maar wist nog altijd niet wie hij moest bedanken. Hij besloot ’s nachts bij het raam te blijven slapen en extra waakzaam te zijn.
Nicolaas wist dit niet en besloot een nog grotere buidel goudstukken te schenken zodat de vader en de twee overgebleven dochters niets meer te kort zouden komen. Hij sloop naar het huis, gooide het goud naar binnen en sloop weg. Maar de man die in de kamer sliep sprong recht en haastte zich door het venster. Nicolaas zette het op een lopen en kreeg de man achter zich aan, al roepend dat hij enkel de man wou bedanken. Uiteindelijk hield Nicolaas halt. De buurman zag nu wie hem geholpen had en zei hoe dankbaar hij wel was. Nicolaas vond dat hij niets bijzonders had gedaan en liet de man beloven aan niemand iets te vertellen zolang Nicolaas in leven was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten