Legende: de drie vermoorde studenten

De legende van de drie dochters en de legende van het graan kwamen al eerder aan bod.
De legende van de drie vermoorde studenten is wellicht de bekendste.

Drie jonge studenten waren op weg naar de stad waar ze zouden studeren. Toen de nacht viel klopten ze aan bij een herberg. De herbergier, die ook slager was, liet hen binnen. Terwijl ze iets aan het eten waren ging hij met zijn vrouw de slaapkamer klaarmaken. Ze besloten er 's nachts de jongeren te beluipen, hun bezittingen af te nemen en hen te vermoorden. De lichamen zou de man versnijden en in een pekelvat stoppen om te bewaren. Ze gebeurde het ook die nacht. De jongeren hadden geen schijn van kans en belandden in het houten vat.

Veel later kwam Nicolaas ook binnen in de herberg. Hij vroeg wat er te eten was. De ham wilde hij niet. De worst wilde hij niet. Toen de herbergier hem vroeg wat hij dan wel wilde, nam hij hem mee naar de kelder. Hij wees naar de ton en zei dat hij van dat pekelvlees wilde. De herbergier viel op zijn knieën en bekende alles aan Nicolaas.
Nicolaas opende het vat en begon te bidden. Even later stapten de drie studenten ongedeerd uit het vat.

Legende: het graan voor de armen

In een vorig bericht werd de legende over de drie meisjes verteld. Hierbij een andere legende.

Het was een periode waarin grote hongersnood heerste. Nicolaas zocht hoe hij de mensen kon helpen.
In de haven aangekomen zag hij schepen liggen waarvan het ruim gevuld was met graan. Hij zocht de kapitein op en vroeg of die graan kon afstaan voor de arme bevolking.
De kapitein was een goed man maar zei dat de ganse lading voor de hoofdstad was bestemd en
nauwkeurig zou gecontroleerd worden bij aankomst. Hierop kwam Nicolaas tussen. Hij beloofde de man dat er geen korrel minder zou geleverd worden in de hoofdstad. De kapitein begreep niet goed wat er gebeurde maar was onder de indruk van de uitstraling van Nicolaas en liet graan aan wal brengen om te verdelen naar de mensen. De kapitein zette koers naar de hoofdstad en kwam er aan met een ruim bomvol graan.
Het graan dat was achtergebleven werd verdeeld om de mensen brood te laten bakken en er bleef nog voldoende over om het volgend jaar te zaaien en op voorraad te houden zodat er ook de volgende jaren niemand honger moest leiden

Legende: de drie dochters

Over het leven van de historische Nicolaas is niet zoveel geweten. Wel bestaan er vrij veel legendes die de beeldvorming die wij hebben mee hebben bepaald. Hierbij de legende van de drie dochters.

Nicolaas was van rijke komaf. Na de dood van zijn ouders beschikte hij als enig kind over een grote som geld. Deze rijkdom wilde hij goed besteden zonder daarvoor in de belangstelling te staan.
Een van zijn buren was vroeger ook welstellend geweest maar was door het lot arm geworden. Om zichzelf en zijn dochters van eten te voorzien was hij van plan zijn dochters de straat op te sturen om zichzelf te verkopen..
Toen Nicolaas hier achter kwam besloot hij hen te helpen. ‘s Nachts sloop hij naar hun huis en gooide hij goudstukken die hij in een doek had geknoopt door een openstaand venster naar binnen naast hun schoenen. Niemand had hem gezien.
De volgende morgen vond de arme man het goud. Hij begreep niet waar het vandaan kwam maar dankte God voor het geschenk. Hij gebruikte het om voor zijn oudste dochter een huwelijksfeest te organiseren zodat zij een goede toekomst zou krijgen.
Niet zoveel later ging Nicolaas op dezelfde werkwijze terecht. De man was weer uiterst dankbaar maar wist nog altijd niet wie hij moest bedanken. Hij besloot ’s nachts bij het raam te blijven slapen en extra waakzaam te zijn.
Nicolaas wist dit niet en besloot een nog grotere buidel goudstukken te schenken zodat de vader en de twee overgebleven dochters niets meer te kort zouden komen. Hij sloop naar het huis, gooide het goud naar binnen en sloop weg. Maar de man die in de kamer sliep sprong recht en haastte zich door het venster. Nicolaas zette het op een lopen en kreeg de man achter zich aan, al roepend dat hij enkel de man wou bedanken. Uiteindelijk hield Nicolaas halt. De buurman zag nu wie hem geholpen had en zei hoe dankbaar hij wel was. Nicolaas vond dat hij niets bijzonders had gedaan en liet de man beloven aan niemand iets te vertellen zolang Nicolaas in leven was.